Reiger
Al uren staat een reiger
bij de vijver stil te staren
op één been.
Misschien droomt hij wel
een vis te zijn
die in de vijver
treiterig zijn rondjes zwemt
en zich telkens
net niet
door een reigerbek laat vangen.
Linda Vogelesang / Reiger (BoekieBoekie #54 Lover (dichtbundel)
---Al uren staat een reiger
bij de vijver stil te staren
op één been.
Misschien droomt hij wel
een vis te zijn
die in de vijver
treiterig zijn rondjes zwemt
en zich telkens
net niet
door een reigerbek laat vangen.
Linda Vogelesang / Reiger (BoekieBoekie #54 Lover (dichtbundel)
De astronauten van de Apollo-maanlandingen (1969-1972) vertelden dat ook de maan een specifieke geur afgeeft. Afgaande op de geur van het maanstof dat aan hun ruimtepakken bleef kleven, zou de maan naar buskruit ruiken (dit maanstof kwam in aanraking met de zuurstof in de LEM en verspreidde aldus in de cabine een typische geur).
(http://nl.wikipedia.org/wiki/Maan)
---
De maanillusie is een gezichtsbedrog waarbij de maan groter lijkt naarmate deze zich dichter bij de horizon bevindt dan wanneer deze hoger aan de hemel staat. Dit gezichtsbedrog doet zich ook voor bij de zon en de sterrenbeelden.
Het mechanisme achter dit gezichtsbedrog is niet helemaal duidelijk, wel is het zo dat de aan de horizon staande maan eenvoudiger vergeleken kan worden met verafstaande objecten waarvan de grootte bekend is, zoals gebouwen of bomen. Hierdoor lijkt de maan al snel groter dan deze objecten. Als de maan hoog aan de hemel staat ontbreekt deze mogelijkheid, of wordt onbewust een dichterbij staand object als een boomtak of dakrand als vergelijking gebruikt. In alle gevallen is de schijnbare diameter van de maan ongeveer 30 boogminuten, ofwel kleiner dan een pinknagel op armlengte afstand.
(http://nl.wikipedia.org/wiki/Maanillusie)
---
Theia is de naam van een speculatieve planeet die volgens een theorie meer dan vier miljard jaar geleden, voorafgaand aan de formatie van de Maan, is ingeslagen op de Aarde . Deze inslag vernietigde Theia en gooide grote hoeveelheden materiaal in een baan om de Aarde, waaruit de Maan is ontstaan in een periode van waarschijnlijk enkele maanden. De Aarde kreeg ook een groot impulsmoment van de botsing, en ook werd de massa verhoogd tot het huidige niveau. Volgens deze theorie zou Theia ongeveer de grootte van Mars hebben gehad, en moet deze de Aarde hebben geraakt met een scherende invalshoek. De ijzeren kern van Theia zou met de aardkern versmolten zijn en alleen een deel van het verdampte mantelgesteente zou in een baan rondom de Aarde zijn geraakt.
(http://nl.wikipedia.org/wiki/Theia_(planeet)
---
Het grootste deel van het maanoppervlak is bedekt met inslagkraters. De meeste hiervan zijn gelegen in de zogenaamde hooglanden van de maan. Deze kraters stammen uit de tijd van het grote oerbombardement, waarin restanten van het ontstaan van het zonnestelsel op de planeten en hun manen terecht kwamen. Slechts een minderheid van de kraters, zoals Copernicus en Tycho, is van recentere datum. Het ontbreken van een atmosfeer op de maan laat toe dat de kraters na 4 miljard jaar er meestal nog 'vers' uitzien.
(http://nl.wikipedia.org/wiki/Maan)
---
Lang geleden was er een land waar het nachtelijk licht voldoende was, er scheen geen maanlicht en er waren geen sterren te zien in de duisternis. Vier jongens gingen op ambachtsreis en ze komen in een rijk waar de zon 's avonds achter de bergen verdwijnt. Er staat een stralende bol op een eik en deze geeft de omgeving licht. Je kan alles zien en de jongens vragen een boer naar de bol. De boer vertelt dat het de maan is, de schout heeft hem voor drie daalders gekocht en aan de eik vastgemaakt.
(http://nl.wikipedia.org/wiki/Maanillusie)
---
Theia is de naam van een speculatieve planeet die volgens een theorie meer dan vier miljard jaar geleden, voorafgaand aan de formatie van de Maan, is ingeslagen op de Aarde . Deze inslag vernietigde Theia en gooide grote hoeveelheden materiaal in een baan om de Aarde, waaruit de Maan is ontstaan in een periode van waarschijnlijk enkele maanden. De Aarde kreeg ook een groot impulsmoment van de botsing, en ook werd de massa verhoogd tot het huidige niveau. Volgens deze theorie zou Theia ongeveer de grootte van Mars hebben gehad, en moet deze de Aarde hebben geraakt met een scherende invalshoek. De ijzeren kern van Theia zou met de aardkern versmolten zijn en alleen een deel van het verdampte mantelgesteente zou in een baan rondom de Aarde zijn geraakt.
(http://nl.wikipedia.org/wiki/Theia_(planeet)
---
Het grootste deel van het maanoppervlak is bedekt met inslagkraters. De meeste hiervan zijn gelegen in de zogenaamde hooglanden van de maan. Deze kraters stammen uit de tijd van het grote oerbombardement, waarin restanten van het ontstaan van het zonnestelsel op de planeten en hun manen terecht kwamen. Slechts een minderheid van de kraters, zoals Copernicus en Tycho, is van recentere datum. Het ontbreken van een atmosfeer op de maan laat toe dat de kraters na 4 miljard jaar er meestal nog 'vers' uitzien.
(http://nl.wikipedia.org/wiki/Maan)
---
Lang geleden was er een land waar het nachtelijk licht voldoende was, er scheen geen maanlicht en er waren geen sterren te zien in de duisternis. Vier jongens gingen op ambachtsreis en ze komen in een rijk waar de zon 's avonds achter de bergen verdwijnt. Er staat een stralende bol op een eik en deze geeft de omgeving licht. Je kan alles zien en de jongens vragen een boer naar de bol. De boer vertelt dat het de maan is, de schout heeft hem voor drie daalders gekocht en aan de eik vastgemaakt.
Elke dag moet hij olie geven en de maan moet worden schoongemaakt, zodat hij helder blijft. De jongens hebben thuis ook een eik en willen de lamp meenemen. Ze halen paard en wagen en de derde zoon klimt in de boom en boort een gat in de maan. Hij trekt een touw door het gat en ze binden de glanzende bol op de wagen. Ze bedekken de bol met een doek en gaan naar hun eigen eik. Iedereen is blij met het nieuwe licht en de dwergen komen en de aardmannetjes maken een rondedans.
De vier jongens geven olie aan de maan en snuiten de pit, ze krijgen elke week een daalder. Maar ze worden oud en de oudste voelt de dood naderen. Hij wil een kwart van de maan mee in het graf als bezit. De schout knipt een kwart van de maan en het licht neemt af, de tweede broer sterft ook en krijgt een kwart van de maan mee in het graf. Ook de derde broer sterft en neemt zijn deel mee. De vierde broer gaat dood en de duisternis treedt weer in. Mensen botsen tegen elkaar op de donkere aarde en in de onderwereld komen de delen van de maan weer samen.
Ze verlichten de duisternis en de doden ontwaken uit hun slaap. Ze zijn verbaast weer te kunnen zien en kunnen zonlicht niet meer verdragen. Ze zijn vrolijk en dobbelen en dansen, ze gaan naar de herberg en eisen wijn en razen en tieren en ranselen elkaar af met knuppels. Het lawaai wordt steeds luider en Sint Petrus denkt dat de onderwereld in opstand gekomen is. Hij roept de hemelse heerscharen bij elkaar en ze moeten de vijand terugjagen. Niemand komt, en hij rijdt alleen door de hemelpoort naar de onderwereld. Hij beveelt de doden weer in hun graven te gaan liggen en neemt de maan mee naar de hemel.
(http://nl.wikipedia.org/wiki/De_maan_(sprookje)
---
De zaden zijn rijk aan de stof cyanide. Nu denkt u waarschijnlijk meteen aan vergif, maar vergist u niet. Vergeet niet dat waterstof explosief is en dat zuurstof verbranding stimuleert. Toch vormt het samen water of te wel H2O. Een middel dat juist vuur blust.
De cyanide is dus zeker niet schadelijk. Zo zijn ook Chloor en natrium zeer schadelijk, maar samen vormt het wel zout en is dus onschadelijk. Dit is ook het geval bij cyanide. De cyanide in zo’n zaad is dus ook veilig, tenzij je het wegneemt van het molecuul, dan wordt het dodelijk. Het enige dat in staat is om de cyanide van de molecuul te scheiden is een eiwit die we terugvinden in kankercellen. Zo kunnen de patiënten gewoon vitamine B-17 innemen, waardoor de kankercelllen selectief vernietigd worden. De gezonde cellen blijven intact.
(http://nl.wikipedia.org/wiki/De_maan_(sprookje)
---
De zaden zijn rijk aan de stof cyanide. Nu denkt u waarschijnlijk meteen aan vergif, maar vergist u niet. Vergeet niet dat waterstof explosief is en dat zuurstof verbranding stimuleert. Toch vormt het samen water of te wel H2O. Een middel dat juist vuur blust.
De cyanide is dus zeker niet schadelijk. Zo zijn ook Chloor en natrium zeer schadelijk, maar samen vormt het wel zout en is dus onschadelijk. Dit is ook het geval bij cyanide. De cyanide in zo’n zaad is dus ook veilig, tenzij je het wegneemt van het molecuul, dan wordt het dodelijk. Het enige dat in staat is om de cyanide van de molecuul te scheiden is een eiwit die we terugvinden in kankercellen. Zo kunnen de patiënten gewoon vitamine B-17 innemen, waardoor de kankercelllen selectief vernietigd worden. De gezonde cellen blijven intact.
(http://www.invloed.net/wetenschap/geneesmiddel-tegen-kanker-wereld-zonder-kanker.html)
---
Na recent onderzoek in de snaartheorie is het niet meer zeker dat ons universum inderdaad uit slechts 4 dimensies bestaat: de wiskundige formules voorspellen tot wel 12 dimensies. Deze andere 8 dimensies zijn niet door mensen waar te nemen doordat ze 'opgerold' zouden zitten in de kleinste deeltjes materie. De uiteindelijke werkelijkheid van deze dimensies bestaat vooralsnog uitsluitend binnen de wiskundige modellen die worden gebruikt om (sub)atomaire en kosmische waarnemingen te verklaren en te voorspellen. De laatste dimensie zou de dimensie zijn die eigenlijk niet tot ons universum behoort maar zou de Chaos beschrijven waaruit ons universum is ontstaan en waar ons universum als een soort van bel in deze chaos drijft. Dit is één van de aspecten van de M-theorie.
(http://nl.wikipedia.org/wiki/Ruimtetijd)
---
Informatie in de vorm van energie stroomt gelijktijdig naar binnen via al onze zintuigen. Dan explodeert het in die enorme collage van het beeld dat het nu aanneemt: hoe het ruikt, smaakt, voelt en klinkt.
Ik ben een energetisch wezen dat is verbonden met de energie om me heen via het bewustzijn van mijn rechterhersenhelft. Wij zijn energetische wezens, verbonden met elkaar via het bewustzijn van onze rechterhersenhelft als één menselijke familie.
(...)
Onze linkerhersenhelft denkt lineair en methodisch. Onze linkerhersenhelft gaat helemaal over het verleden en de toekomst. Onze linkerhersenhelft is ontworpen om uit die enorme collage van het huidige moment details en nog meer details uit te kiezen, en nog meer details over die details. Dan categoriseert en organiseert deze hersenhelft al die informatie, associeert het met alles wat we in het verleden hebben geleerd, en projecteert ten slotte al onze mogelijkheden in de toekomst.
(...)
Op de ochtend dat ik een beroerte kreeg, werd ik wakker met een bonzende pijn acher mijn linkeroog.
(...)
Dus ik sprong uit bed en ging naar mijn cardial glider, een apparaat waarop je je hele lichaam kan trainen. En terwijl ik bezig ben op deze machine besefte ik dat mijn handen eruit zagen als primitieve klauwen die zich vastklampten aan de grip. Ik dacht: dat is heel merkwaardig. En ik keek naar mijn lichaam, en ik dacht, ik ben een bizar wezen. Het was alsof mijn bewustzijn was verschoven van mijn normale perceptie van de werkelijkheid, waar ik de persoon op het apparaat ben dat de ervaring heeft, naar een exoterische ruimte waarvandaan ik kijk naar mezelf die deze ervaring heeft.
(...)
Dan verlies ik mijn evenwicht en beland tegen de muur. En ik kijk naar beneden naar mijn arm, en ik besef dat ik niet langer de grenzen kan bepalen van mijn lichaam. Ik kan niet vaststelen waar ik begin en waar ik eindig, omdat de atomen en moleculen van mijn armen zich vermengen met de atomen en moleculen van de muur. En alles wat ik kon waarnemen was die energie. Energie. En ik vraag mezelf: wat is er mis met me? Wat gebeurt hier?
(...)
Ik herinner me dat ik dacht: op geen enkele manier zou ik de enorme grootsheid die ik was ooit weer terug kunnen persen in dit kleine lichaam.
(http://www.atheisme.eu/nl/entry/145/jill_bolte_taylor_over_de_hersenhelften_en_persoonlijkheid)
---
"Every artist dips his brush in his own soul, and paints his own nature into his pictures."
(Henry Ward Beecher )
De 100e Aap, de werking van het collectieve bewustzijn geïllustreerd.
---
Na recent onderzoek in de snaartheorie is het niet meer zeker dat ons universum inderdaad uit slechts 4 dimensies bestaat: de wiskundige formules voorspellen tot wel 12 dimensies. Deze andere 8 dimensies zijn niet door mensen waar te nemen doordat ze 'opgerold' zouden zitten in de kleinste deeltjes materie. De uiteindelijke werkelijkheid van deze dimensies bestaat vooralsnog uitsluitend binnen de wiskundige modellen die worden gebruikt om (sub)atomaire en kosmische waarnemingen te verklaren en te voorspellen. De laatste dimensie zou de dimensie zijn die eigenlijk niet tot ons universum behoort maar zou de Chaos beschrijven waaruit ons universum is ontstaan en waar ons universum als een soort van bel in deze chaos drijft. Dit is één van de aspecten van de M-theorie.
(http://nl.wikipedia.org/wiki/Ruimtetijd)
---
Informatie in de vorm van energie stroomt gelijktijdig naar binnen via al onze zintuigen. Dan explodeert het in die enorme collage van het beeld dat het nu aanneemt: hoe het ruikt, smaakt, voelt en klinkt.
Ik ben een energetisch wezen dat is verbonden met de energie om me heen via het bewustzijn van mijn rechterhersenhelft. Wij zijn energetische wezens, verbonden met elkaar via het bewustzijn van onze rechterhersenhelft als één menselijke familie.
(...)
Onze linkerhersenhelft denkt lineair en methodisch. Onze linkerhersenhelft gaat helemaal over het verleden en de toekomst. Onze linkerhersenhelft is ontworpen om uit die enorme collage van het huidige moment details en nog meer details uit te kiezen, en nog meer details over die details. Dan categoriseert en organiseert deze hersenhelft al die informatie, associeert het met alles wat we in het verleden hebben geleerd, en projecteert ten slotte al onze mogelijkheden in de toekomst.
(...)
Op de ochtend dat ik een beroerte kreeg, werd ik wakker met een bonzende pijn acher mijn linkeroog.
(...)
Dus ik sprong uit bed en ging naar mijn cardial glider, een apparaat waarop je je hele lichaam kan trainen. En terwijl ik bezig ben op deze machine besefte ik dat mijn handen eruit zagen als primitieve klauwen die zich vastklampten aan de grip. Ik dacht: dat is heel merkwaardig. En ik keek naar mijn lichaam, en ik dacht, ik ben een bizar wezen. Het was alsof mijn bewustzijn was verschoven van mijn normale perceptie van de werkelijkheid, waar ik de persoon op het apparaat ben dat de ervaring heeft, naar een exoterische ruimte waarvandaan ik kijk naar mezelf die deze ervaring heeft.
(...)
Dan verlies ik mijn evenwicht en beland tegen de muur. En ik kijk naar beneden naar mijn arm, en ik besef dat ik niet langer de grenzen kan bepalen van mijn lichaam. Ik kan niet vaststelen waar ik begin en waar ik eindig, omdat de atomen en moleculen van mijn armen zich vermengen met de atomen en moleculen van de muur. En alles wat ik kon waarnemen was die energie. Energie. En ik vraag mezelf: wat is er mis met me? Wat gebeurt hier?
(...)
Ik herinner me dat ik dacht: op geen enkele manier zou ik de enorme grootsheid die ik was ooit weer terug kunnen persen in dit kleine lichaam.
(http://www.atheisme.eu/nl/entry/145/jill_bolte_taylor_over_de_hersenhelften_en_persoonlijkheid)
---
"Every artist dips his brush in his own soul, and paints his own nature into his pictures."
(Henry Ward Beecher )
---
De 100e Aap, de werking van het collectieve bewustzijn geïllustreerd.
Het collectieve bewustzijn lijkt iets ongrijpbaars. De wetenschap heeft echter aangetoond dat het werkelijk bestaat en dat niet alleen de mens een collectief bewustzijn heeft. Alle natuurlijke wezens zouden in contact staan met het collectieve bewustzijn van zijn soort. Een mooi voorbeeld van de werking van het collectieve bewustzijn is het verhaal van de 100e aap.
De bioloog Lyall Watson publiceerde in 1979 een boek over een Japanse apenkolonie. In dat boek schrijft Watson over een aap op het eiland Koshima, die in 1953 ontdekte hoe zij aardappels moest wassen. Geleidelijk kopieerden andere apen dit gedrag. Maar toen op een dag in 1958 de Honderdste Aap het kunstje had geleerd, gebeurde er iets wonderlijks. Nog voor zonsondergang konden opeens alle apen op Koshima aardappels wassen. Sterker nog: ook alle apen op naburige eilanden namen het gedrag over. Er was een Kritieke Massa bereikt in de evolutie van die soort en dat beïnvloedde de collectieve bewustzijnsvelden van die soort.
(http://www.oneworldwiki.org/oneworld/index.php/Collectief_bewustzijn)
---
Het bewustzijn zit niet alleen in het brein, meent Pim van Lommel. Het is zelfs niet beperkt tot één plek. Het bewustzijn bevindt zich in zijn nogal esoterische opvatting in een andere dimensie. Alle cellen in ons lichaam, niet alleen die in het brein, fungeren als een soort ontvanger die het bewustzijn uit deze extra dimensie opvangt. Van Lommel ziet de hersenen dan ook niet als de zetel van het bewustzijn.
(http://weblogs.vpro.nl/juliashart/)
---
Nibbana (of Nirwana) is in de leer van het Theravada boeddhisme de volledige bevrijding uit het samsara, het steeds maar weer ervaren van lijden en geboorte, ziekte en dood. Het verschil tussen een leven in samsara en een leven in Nibbana is dat iemand in samsara afwisselend verlangen, haat en verwarring meemaakt. Dit zorgt ervoor dat een leven in samsara pijnlijk en vol lijden is. In het Nibbana is daar geen sprake van en ervaart men vrijheid van lijden: werkelijke gelukkigheid. Het leven van iemand die leeft in het Nibbana wordt gekenmerkt door compassie, vriendelijkheid, wijsheid, gelijkmoedigheid, onthechtheid en gelukkigheid.
(...)
Nibbana is volgens het boeddhisme een praktisch iets wat zelf ervaren kan worden. Ajahn Chah gebruikte de gelijkenis van de smaak van een appel, die je op verschillende manieren kunt beschrijven en waarover je verschillende theorieën kunt ontwikkelen. Maar pas wanneer je de appel zelf proeft, weet je echt wat de smaak van een appel is, en weet je dat de verschillende beschrijvingen misschien wel waar zijn, maar niet tot de essentie van 'de smaak van een appel' behoren.
(http://www.oneworldwiki.org/oneworld/index.php/Collectief_bewustzijn)
---
Het bewustzijn zit niet alleen in het brein, meent Pim van Lommel. Het is zelfs niet beperkt tot één plek. Het bewustzijn bevindt zich in zijn nogal esoterische opvatting in een andere dimensie. Alle cellen in ons lichaam, niet alleen die in het brein, fungeren als een soort ontvanger die het bewustzijn uit deze extra dimensie opvangt. Van Lommel ziet de hersenen dan ook niet als de zetel van het bewustzijn.
(http://weblogs.vpro.nl/juliashart/)
---
Nibbana (of Nirwana) is in de leer van het Theravada boeddhisme de volledige bevrijding uit het samsara, het steeds maar weer ervaren van lijden en geboorte, ziekte en dood. Het verschil tussen een leven in samsara en een leven in Nibbana is dat iemand in samsara afwisselend verlangen, haat en verwarring meemaakt. Dit zorgt ervoor dat een leven in samsara pijnlijk en vol lijden is. In het Nibbana is daar geen sprake van en ervaart men vrijheid van lijden: werkelijke gelukkigheid. Het leven van iemand die leeft in het Nibbana wordt gekenmerkt door compassie, vriendelijkheid, wijsheid, gelijkmoedigheid, onthechtheid en gelukkigheid.
(...)
Nibbana is volgens het boeddhisme een praktisch iets wat zelf ervaren kan worden. Ajahn Chah gebruikte de gelijkenis van de smaak van een appel, die je op verschillende manieren kunt beschrijven en waarover je verschillende theorieën kunt ontwikkelen. Maar pas wanneer je de appel zelf proeft, weet je echt wat de smaak van een appel is, en weet je dat de verschillende beschrijvingen misschien wel waar zijn, maar niet tot de essentie van 'de smaak van een appel' behoren.
(http://nl.wikipedia.org/wiki/Nirwana)
---
Samsara, is in boeddhisme en hindoeïsme de cyclus van dood en wedergeboorte zonder begin en schijnbaar zonder eind, onder invloed van begoocheling en karma en vol met lijden. De aanwezigheid van de mentale staten van verlangen (begeerte, aantrekking), aversie (irritatie, vrees, afstoting) en ignorantie (onwetendheid/domheid, onbewustheid, verwarring) vormen een belangrijk aspect van het bestaan in samsara.
---
Samsara, is in boeddhisme en hindoeïsme de cyclus van dood en wedergeboorte zonder begin en schijnbaar zonder eind, onder invloed van begoocheling en karma en vol met lijden. De aanwezigheid van de mentale staten van verlangen (begeerte, aantrekking), aversie (irritatie, vrees, afstoting) en ignorantie (onwetendheid/domheid, onbewustheid, verwarring) vormen een belangrijk aspect van het bestaan in samsara.
In dezelfde wereld als waar de niet-verlichte geest leeft in het samsara, leeft de verlichte geest in het nirvana. In het nirvana ondergaat de persoon echter géén begeerte, irritatie en verwarring. Al is de omgeving hetzelfde, de mentale toestand is anders. Dezelfde gevoelens en waarnemingen kunnen wel voorkomen, maar de verlichte is daar niet meer mee geïndentificeerd en heeft zodoende ook geen expliciete voorkeur voor een bepaalde ervaring. Hij ziet zichzelf nu in de eerste plaats als de waarnemer ofwel "Het Bewustzijn" waar alle ervaringen in verschijnen, in plaats van als de persoon die alles ondervindt.
(http://nl.wikipedia.org/wiki/Samsara)
---
Het Parinibbana (Pali; Sanskriet: Parinirvana) is het fysiek overlijden en het definitief uiteenvallen van de vijf khandhas van iemand die het Nibbana (ook wel nirvana) behaald heeft (een Boeddha of een Arahant). In het Nederlands betekent Parinibbana compleet Nirvana.
---
Het Parinibbana (Pali; Sanskriet: Parinirvana) is het fysiek overlijden en het definitief uiteenvallen van de vijf khandhas van iemand die het Nibbana (ook wel nirvana) behaald heeft (een Boeddha of een Arahant). In het Nederlands betekent Parinibbana compleet Nirvana.
Bij het overlijden van iemand die het Nirvana bereikt heeft vindt volgens het boeddhisme totale onthechting van de wereld plaats, en is men niet meer onderheving aan de resultaten van oud karma. Er vindt ook geen wedergeboorte plaats.
De Boeddha zei dat iemand die het Nirvana behaald heeft, nog steeds een rest of achterblijfsel heeft. Ook al is hij in zijn geest compleet onthecht, zijn geest en lichaam functioneren nog steeds in de wereld en zijn er tot op bepaalde hoogte nog steeds van afhankelijk. Bij het overlijden echter vallen de vijf khandhas (lichaam, gevoelens, voorstelling, intenties en bewustzijn) weg en pakt een Boeddha of Arahant geen nieuw leven op omdat hij niet gehecht is aan het leven. Ze laten aldus de vijf khandhas definitief achter en behalen zo het compleet Nirvana (Parinibbana), zonder achterblijfsel. Normale mensen die nog aan het leven gehecht zijn pakken volgens het boeddhisme na hun dood een nieuw leven op, en vervolgen zo hun bestaan in het samsara.
Het Parinibbana verschilt van Nirvana doordat het pas bij het overlijden bereikt wordt. In Nirvana ervaart de Arahant of Boeddha nog steeds de gevolgen van vroeger karma, omdat zijn lichaam en geest zich nog in de wereld bevinden en noodzakelijkerwijs in interactie staan met de wereld. Hij ondervindt dus nog steeds de gevolgen van zijn goede en slechte daden die hij deed toen hij nog niet het Nibbana (en verlichting) behaald had.
De Boeddha weigerde vragen te beantwoorden die gericht waren op waar een Arahant of Boeddha na hun overlijden heengaan, omdat deze vraag niet van toepassing is en slechts gemotiveerd wordt door metafysische speculatie. Hij beantwoordde de vraag wel soms met een wedervraag gebaseerd op de gelijkenis van Nirvana met een uitgedoofd vuur; "Waar gaat het vuur heen nadat het uitgedoofd is? Gaat het noord, zuid, oost of west?". Het correcte antwoord hierop is dat deze vraag niet van toepassing en dat hij daarom niet beantwoord kan worden.
